Ουρλιαχτο...

Kαι τι ειναι ενα ουρλιαχτο; Μια ψυχη που βγαίνει, ένα συναίσθημα που δεν μπορεις να εκφράσεις, δυο σκυλίσια μάτια που κοιτάνε ίσα μέσα στην ψυχή σου; Ενα βράδυ που απλά δεν είχες σύνδεση, και το πέρασες ακουγοντας αγαπημενα γαλλικα και ιταλικα τραγουδια και Λακη Παπαδοπουλο.. Ασχετα πραγματα... Τελικα χρειαζεται μονο μια καλη ταινια, καλη μουσικη, σκοταδι και τα τσιγαρα σου για να βρεις τον εαυτο σου.. Ακομα κι αν τελικα δεν ειναι αυτος που νομιζες.. παντα υπαρχει καιρος για νεες γνωριμιες ετσι δεν ειναι; Η μηπως τελικα αυτος ηταν παντα ο ιδιος και γω απλα νομιζα οτι ημουν καποια αλλη; Απο παρεες τρυγιρισμενος, δεν τους φοβασαι  δε σε αγαπουν.... σοφος κι αιωνιος Λακης.... Ανακατεμενος με Christofe και Adamo, με το A casa de irene και το Melancolia en Septiembre&. Μια σαλατα που τελικα ισως και ναμαι εγω.. Χιλιες και μια νυχτες εχω περασει ετσι, και τελικα μου αρεσει που εξακολουθω να τις περναω. Να ακουω το la foule με την Εντιθ Πιαφ και να γινομαι αλλη Κατερίνα Χέλμη στα ποδια καπου.... κι ας μην εγινα ποτε, κι ας μη το ενιωσα ποτε... Κι ας ημουν παντα μια γυριστρουλα που της αφιερωναν περιεργα κομματια.... Κι ας ημουν παντοτε αλλου... Ισως αυτο να ειναι το ουρλιαχτο, το οτι εισαι καπου αλλου. Και δεν εχει λεξεις εκει μονο συναισθημα και τιποτα αλλο. Κι ομως τα παω καλα με τις λεξεις. Οταν εχω δικτυο, παιζω σκραμπλ μετα μανιας... παντα οι λεξεις ηταν αυτες που εκτονωναν την ενταση, που ανοιγαν την πορτα, ξεσκεπαζαν τον καθρεφτη και σπαγανε το γυαλι. Οταν πεθανω, ισως κι αυριο, -απο τη στιγμη που γεννιεσαι εισαι μελλοθανατος ετσι κι αλλιως ετσι;- , θα πεθανω γεματη κι ευχαριστημενη. Ειχα πολλα ουρλιαχτα και πολλες λεξεις στη ζωη μου. Χανομαι καμμια φορα, αλλα ειναι η καλη ταινια, η μουσικη και τα δικα μου βραδυα που με κανουν να ερθω πισω.. Δεν λυπαμαι για κανενα χαμενο βραδυ, για καμμια χαμενη στιγμη, εκλαψα, ουρλιαξα και φωναξα στη ζωη μου κι αυτο μου φτανει. Μαρεσει αυτο. Καποτε το ελεγα κομματια, δεν ειναι μονο κομματια, ειναι να μπορεις να αποσυντιθεσαι και να ανασυντιθεσαι απο τις σταχτες σου κατα βουληση, να φευγεις για αλλου και να γυριζεις καινουργιος, με νεα τραυματα και νεες εμπειριες... Βραδυα γεματα καπνο, μουσικη και αλκοολ στο αν, με καποιον που γιαυτον ημουν ολος ο κοσμος και γω απλα μια μενεξεδια κορδελα στη γκριζα του ζωη... Αν υπαρχει θεος-και ξερω οτι υπαρχει-θελω να τον ευχαριστησω γιατι ειμαι εγω.... ακομα. Κι ας ειμαι μονο ενα ουρλιαχτο σε ενα στομα καπου στον κόσμο....