Πρωτομαγια στη Φιλαδελφεια....

'Ελεος πια με τις Πρωτομαγιές στη Φιλαδέλφεια... Το κυκλοφοριακό χάος ξεκίνησε απο τη Δευτέρα.. Τερμα τα τρόλευ, τέρμα και τα λεωφορεία... Αν έχεις την ευτυχία να μένεις στη Μεταμόρφωση και να δουλεύεις στην Αθήνα θα πρέπει να πετάξεις... ή να πας μέσω Λαμίας -κυριολεκτικα ομως! Κι ύστερα αρχίζει το πανηγύρι με τους πάγκους, με το αδιαχώρητο από τον κόσμο, με τις μαμάδες να σπρώχνουν καροτσάκια με μωράκια στα όρια της ασφυξίας και ενίοτε να τα χρησιμοποιούν για να ανοίξουν και το δρόμο... Με τον πισινό μου να τρώει μαλλί της γριάς και να αφήνει κάμποσο απο δαύτο πανω στο δικό μου το μαλλί, και δεν βγαίνει με τίποτα τούτος ο διάολος λέμε... Με το κορίτσι που γίνεται γορίλλας, έλα γορίλλα γορίλλα, που επιτέλους πότε θα πάρει σύνταξη τούτο το κορίτσι, είκοσι χρόνια το θυμάμαι εγώ να γίνεται γορίλλας, κι έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι τον υπόλοιπο χρόνο γεννοβολάει για να υπάρχει στόκ απο πορτιέρηδες απο στα μαγαζιά...
Καφέ δεν μπορείς να πιείς πουθενά διότι όλες οι καφετέριες είναι γεμάτες κόσμο, μαζί με τα σακούλια που έχει ψωνίσει απο τους πάγκους, ο καφές για κάποιο λόγο έχει μια ανατίμηση της τάξης των πενήντα λεπτών τουλάχιστον, κι είναι και χάλια! Η κυρία μπροστά μου με τις σεβαστές διαστάσεις έχει βαλθεί να ψωνίσει τα εσσώρουχα όλης της σαιζόν και δεν κάνει βήμα, κόλλησα και γώ να θαυμάζω κυλότες με δαντέλες και σέξι κορμάκια, συγγνωμη κυρία να περάσω, τρώω και μια κωλιά και βρίσκομαι στον απέναντι πάγκο, πάλι καλά ξεκόλλησα...
Στον απέναντι πάγκο είναι αυτοσχέδιο petshop, ταλαιπωρημένες χελωνίτσες και ψαράκια ετοιμοθάνατα, μέσα στον ήλιο όλη την ημέρα, παιδάκια να τσιρίζουν "μαμά ψαράκια, ψαράκια, θα μου πάρεις ψαράκια;" μαμάδες απελπισμένες να ρωτάνε πόσο έχουν τα ψαράκια, να πληρωνουν μαζί με τα ψαράκια τα ενυδρεία και ότι άλλο τους πασάρει ο καλός κύριος, αντίο ψαράκια, όχι οτι θα ζούσατε περισσότερο έτσι κι αλλιώς...
Το βράδυ έχει συναυλία.... Αλλά για να τη δείς πρεπει να πας απο το μεσημέρι εκεί μπροστά στην εξέδρα, κι αν δεν έχεις πάθει αποπληξία, κατά τις οχτώ θα μαζευτεί ο κοσμος και θα την παθεις σίγουρα, για να ακούσεις ηχεία να σφυρίζουν και να μη δείς τίποτα, γιατί πρέπει να ξελεμιαστείς τόσο μπροστά που είσαι... Η μόνοι που περνάνε καλά και κάτι βλέπουν είναι οι άνω των δύο μέτρων που έχουν μια απόσταση ασφαλείας απο τα ηχεία και μια καλή οπτική επαφή....
Κι αφού πατηθείς, τσακωθείς, εκνευριστείς -αν είσαι τυχερός και βρέχει θα παίξεις και το παιχνίδι "τώρα-εγώ-θα-γυρίσω-με-δυό-μάτια-ή-του-χρόνου-θα ζητιανεύω-ως αόμματος;", διότι δε ντυθήκαμε και στολιστήκαμε να πάμε στο πανηγύρι για να γίνουμε και λούτσα απο τη βροχή φυσικά... έχουμε ομπρέλες!- μπορεί να κάνεις το σφάλμα να κάτσεις να ρημαδοφας ένα σουβλάκι που είναι ψημένο απο χτές γιατί τη μέρα του πανηγυριού έχει πολύ δουλειά, και να γυρίσεις σπίτι σου... Και την άλλη μέρα τα ίδια, και μετά ο δρόμος θέλει άλλη μια μέρα να ξεσκουπιδιαστεί και να γίνει δρόμος...
Α, και λουλούδια ζήτημα να είδα σε δέκα πάγκους....
Και του χρόνου!