Ο αφρός των ημερών...

Ξεσκονιζοντας επιτελους τη βιβλιοθήκη μου -σε μια προσπάθεια να σταματήσω να αγοραζω βιβλία που ήδη έχω κι απλά

δεν τα βλέπω κάτω απο τη σκόνη- ανακάλυψα κάποια που μόνο η θέα τους με συγκίνησε θυμίζοντάς μου το περιεχόμενο τους...

Ενα απο αυτά ειναι ο Αφρός των ημερών του Μπορίς Βιάν.. Γενικά, ο Βιάν είναι απο τους αγαπημενους μου συγγραφεις -τι περίμενες δηλαδη- αυτό το βιβλίο ομως το ειχα λατρεψει... Κι αν συνηθως τα βιβλια του με κανουν να χαμογελαω, το συγκεκριμενο θυμαμαι οτι με ειχε συγκινησει, με ειχε παρει μαζι του στον παλαβο κοσμο του με ενα τελειως διαφορετικο τροπο...

Ειναι η ιστορια δυο νεων δοσμενη απο τα ματια του ποντικου του σπιτιου.. Ο ερωτας τους, το νουφαρο που μεγαλωνει μεσα στην κοπελα και της ρουφαει τη ζωη, αυτοκτονωντας συγχρονως το ιδιο, η απελπισια του αγοριου, η λυπη του ποντικου που δεν μπορει να βοηθησει, και ζηταει απο το γατο να τον βοηθησει να βαλει ενα τελος στη ζωη του...

"Δε μπορω να το κανω αυτο" ειπε ο γατος... "Θα βαλω το κεφαλι μου μεσα στο στομα σου, και συ θα απλωσεις την ουρα σου στη γωνια" ειπε ο ποντικος....

Δεκα τυφλα κοριτσακια του ορφανοτροφειου πλησίαζαν στη διασταυρωση....

Διαβαστε το... Ελπιζω οτι θα το λατρεψετε και σεις....