Εγκατάλειψη..

Πήγα σήμερα επίσκεψη σε φίλους... Στο Μενίδι... Και απο το μπαλκόνι τους, έβλεπα το απέναντι μπαλκόνι, το καημένο το λυκοσκυλάκι ξαπλωμένο μπροστά στο κάγκελο... Το μπαλκόνι χωρισμένο στα δυο, να μην ενοχλεί ο σκύλος τον αφέντη οταν έβγαινε έξω να καθίσει.. Να νιώσει καλά την απομόνωση του... Αυτη την κατάσταση τη βλέπουμε κάθε μέρα μου είπαν οι φίλοι.... Εκει ειναι μόνιμα παρατημένος... Δε βγαίνει βολτα και κανείς ποτε δε καθαρίζει το χωρο... Ο σκυλάκος απο ενστικτο λερωνει σε ενα συγκεκριμενο σημειο οπως βλεπετε, για να διατηρησει το χωρο που κοιμαται -και που περιμενει το αφεντικο του- καθαρο...
Καποια στιγμη το αφεντικο φανηκε στο δρομο, καβαλησε τη μηχανή του... Ο σκυλάκος τέντωσε το λαιμό του και τον κοίταζε... Τον κοίταζε μεχρι που τον εχασε απο τα ματια του... Υστερα γύρισε πισω, μυρισε τα αδεια πιατάκια του... Ουτε νερό, ούτε φαί... Τα τίναξε πέρα δωθε, τα χτύπησε κατω για να σιγουρευτεί... Τίποτα.. Εκανε δυο βολτες στο στεναχωρο μπαλκόνι και ξαπλωσε να περιμένει το αφεντικό του... Τον είχε σωσει λεει απο κλεφτη καποτε.. Και τωρα το αφεντικο του τον ευχαριστει....
Κατα το μεσημερι η γειτονισσα απο πανω κατεβασε το λαστιχο και του εριξε λιγο νερακι... Αυτα ειδα σημερα... Στην γωνία Ναπολέοντος και Γ.Λαζάρου στο Μενίδι.. Η φιλοζωική λεει δεν μπορει να κανει κατι, το σκυλι ειναι δεσποζομενο... Εγω ευχομαι καποια στιγμη να πηδηξει το καγκελο και να κοψει τον αφεντη του κομματια... Αλλα και παλι, κακός θα βγεί ο σκυλάκος ο κακομοίρης, είμαι σίγουρη...